مـه ربیع نخـستین مه سرور خـداست            مـه تـبـرّی و مـاه نـشاط اهـل ولاست

مـه مـبـارک مـیـلاد خــواجـۀ لـولاک            مـه ولادت پـنـجـم سـلالـۀ زهــراسـت

شـکـفـتـه در ارم بـاقـر الـعـلـوم؛ گـلـی            که عالم از نفسش رشک جنّة الاعلاست

بـه امّ فَـروه بـگـویـیـد اخــتـری زادی            که در تـجـلاّی و آفـتـاب، نـاپـیـداست

دمـیـد هـفـده مـاه ربـیـع، خـورشـیـدی            که چون ولادت احمد وجود را، آراست

هزار یوسف صدّیق را به صدق امام            هزار دیدۀ یعقوب را فروغ و ضیاست

علوم مشرق و مغرب به پیش دانش او            چو قطره ایست که پنهان به وسعت دریاست

به پای کـرسی درسش هزارها عـالـم            که همچنان علمند و مقامشان والاست

عـلـوم کـل ز لب جان فزایشان جاری            یکی به لحن حدیث و یکی به ذکر دعاست

یکی چو جابر جُـعـفی یکی ابوحـمزه            یکی زُراره که کوه کمال سرتا پاست

هنوز مؤمن طاقش به هفت طاق یکی است            هنوز جابر حیّان ز علم چهره گشاست

هنوز مانده اروپـا به عـلـم او محـتاج            هـنـوز شـیـفـتـه اش آسیا و افـریقاست

به وصف او گهر نظم و نثر قابل نیست            که نارساست به مدحش کلام هر چه رساست

رخش چراغ جمال و جـمال آیت حق            دمش حیات کـلام و کـلام آب بقـاست

حدیث صدق و صفا و کمال دانش اوست            هر آنچه در نفس روح بخش باد صباست

برای یافـتن یک حـدیث او همه خـلق            اگر که سیر، تمام جهان کنند رواست

پیام سیـنه فـروزش چـراغ محـفـلِ دل            کلام روح فزایش به درد روح دواست

مه سپهر کـمال، آفـتاب غیب و شهـود            امام جنّ و بشر شهریار ارض و سماست

به کـلّ عـلـم قـسـم بی چراغ دانش او            مسیر خلق چو راه ابو حنیفه خطاست

شروع مکتب او همچو بعـثـت نـبـوی            قـیام عـلـمی او خون سیّـدالـشّـهـداست

وجود، تشنۀ علم است و علم تا علم است            هـماره تـشنـۀ نطق امام صادق ماست

خلاصه ای ز مُـتـون کتاب تـدریـسش            تواضع و ادب و علم و حکمت و تقواست

از این که مذهب من جعفری است می بالم            فضیلت و شرف و اقتدار ما اینجاست

کـلاس شـیـعـه هـمـیـشه معـلّـمی دارد            که نور علم ز کرسیِّ درس او برخاست

به هر کجا که ز توحید می رود سخنی            تو گویی آنکه هشام و مفضّلش گویاست

هر آنکه گشت جـدا از امام صادق ما            خدا گواست زقرآن و اهل بیت جداست

به یک مبـاحـثـۀ او هـزار بـاب کـمال            به یک مکاتبۀ او دو صد چراغ هُدی ست

هزار مرتـبه گـفـتـیـم و باز می گـوییم            که خطّ شیعه ز خطّ ابوحنـیفه جداست

زبان میثم و اوصاف حضرت صادق            عنایتی است که فوق همه عنایت هاست